CLAUDIO CALDINI: PROXECCIÓNS EN SUPER 8 E PERFORMANCE DE CINE EXPANDIDO NO MUSAC

12 / 06 / 2013

Tralo seu exitoso paso polo (S8) 4ª Mostra de Cinema Periférico da Coruña, Claudio Caldini, considerado o máximo representante da vangarda fílmica no seu país, poñerase ao mando dos seus proxectores de Super 8 para ofrecer ao público castellanoleonés a oportunidade de experimentar un senfín de novas sensacións derivadas da variación cromática das imaxes, a súa exhibición en forma de tríptico, animacións e sonorización en directo.

Claudio Caldini é o máis prestixioso cineasta da vangarda arxentina. A súa obra está formada por un conxunto de películas filmadas en formatos sub-standard (super 8 e 16mm), realizadas desde mediados dos anos setenta. O seu xeito de entender a arte da imaxe en movemento queda ligada a unha concepción poética parecida ao lyrical cinema do contexto estadounidense dos anos sesenta e é equiparada á de creadores como Marie Menken, Stan Brakhage ou Jonas Mekas. A súa vontade de ruptura respecto de as nocións establecidas do uso dos dispositivos cinematográficos e o desexo por describir a natureza baixo parámetros decididamente inusuais quedan directamente vinculados á obra do cineasta canadense Michael Snow e á do inglés Chris Welsby, respectivamente.

Recoñecido comisario artístico, destacando o seu labor como Conservador Xefe no Museo de Arte Moderna de Bos Aires entre 1998 e 2004, Caldini participou como membro do xurado no prestixioso Festival Internacional de Oberhausen (Alemania) e a súa obra foi recoñecida co galardón Leonardo do Museo Nacional de Belas Artes ou o Gran Premio no III Festival Franco-Latinoamericano de Videoarte, así como o Primeiro Premio na Primeira Semana do Cine experimental, ARCO ’91.

O programa no MUSAC combina performance e proxeccións en super8, operadas polo propio autor. As performances de cine expandido en Super 8 de Claudio Caldini combinan elementos de animación experimental, impresión múltiple e síntese cromática nunha exaltación sensorial da sintaxe cinematográfica. Imaxes aparentemente naturalistas son constantemente transfiguradas. O cineasta opera simultaneamente un sintetizador analóxico e cintas magnéticas con secuencias musicais e reserva unha marxe á composición espontánea.

 

PROGRAMA CLAUDIO CALDINI

DATA: 13 xuño 2013

HORA: 20:10hrs.

LUGAR: Salón de Actos do Museo de Arte Contemporánea de Castela e León

PROXECCIÓNS EN SUPER 8

           Fiestra (1975, 4 min)

Baile de rendixas de luz que se converte en intersección e fuga de metafóricos raios láser fabricados pola cámara.

           Baltazar (1975, 3 min)

Unha película familiar sobre un neno chamada Baltazar: “O resultado excede todas as nosas expectativas: compuxemos un poema zen”.

           Vadi-Samvadi (1981, 7 min)

Estroboscopia e raga, notas e patróns rítmicos que se traspasan da música á película.

           Ofrenda (1978, 4 min)

Unha cascada de margaritas que contrastan entre a intensidade do ritmo e a fraxilidade da flor.

           O devir das pedras (1988, 4 min)

“Sãou Paulo, xaneiro 1982. Durante unha pausa do curso de danza espontánea de Rolf Gelewski, unha das participantes diríxese ás casas de hóspedes. Desde a fiestra do aula rexistro o seu traxecto. Bos Aires, 1988. Nun armonio de pedais compoño unha serie descendente de 8 acordes, logo alternados”. Infinito traxecto descendente de mesmerizante textura e ritmo.

           S/T (Sen título) (2007, 2 min)

Can, piscina, ave en fuga. Non fai falta máis.

           A través das ruínas (1982, 6 min)

Tripla proxección. Unha casa na neve, secuencias que parecen recordos enterrados asomándose desde un cálido subconsciente.

           Lux Taal [versión estendida] (2009, 12 min)

Tripla proxección. Chuang-Tzu: “Os bens e os males tócanse no seu corazón e producen grandes lumes. Neses lumes quéimase a harmonía das multitudes. A calma nocturna non é capaz de apagar eses incendios”.

 

PERFORMANCE DE CINE EXPANDIDO

           H R Z N T (2011)

Multiproxección en super8, filmes en bucle e sintetizador analóxico

H R Z N T é un título que alude á fracción de tempo de imaxe escamoteada polo obturador entre os fotogramas dun filme e ao antigo concepto de paisaxe como panorama. Varios proxectores constrúen un horizonte aparentemente elástico composto por distintos puntos de vista desde un mirador.

Categoría: Novas
Etiquetas: